30/8/11

Estados contemplativos





Días para mirar e mirarse dentro, que boa falta fai...
"Si pregunto a los hombres
qué es aquel cuerpo inmenso
que vibra al otro lado de los bosques,
me contestan: "el mar".
Si te pregunto qué es el mar,
me dices:
"un animal de lluvia que sin tregua recorre
la distancia infinita que de sí mismo le separa".
Quieres ponerme a prueba, pretendes confundirme.
Sé que aquel cuerpo inmenso
eres tú
cuando sales del bosque
y arrojas tu saliva sobre el mundo."
Chantal Maillard. Hainuwele

25/8/11

De libros e librerías...


"-Por qué cree que abrir una librería es inverosímil? -le gritó al viento-. ¿La gente de Hardborough no quiere comprar libros?
-Han perdido el deseo de las cosas raras -dijo Raven mientras seguía limando-. Se venden máis arenques ahumados, por ejemplo, que truchas que están medio ahumadas y tienen un sabor más delicado. Y no me diga usted que los libros no constituyen una rareza en sí mismos".
Penélope Fitzgerald. La librería.

24/8/11

Camisetas _2

Este gato vai miañar moito este outono-inverno...

Camisetas _1



Se non se ve a presentación, podes probar AQUÍ
Non lembraba eu xa que darlle á agulla era tan útil para manter á raia o mono tolo ese que temos na mente...

As facedoras de soños


Se non podes ver a presentación, proba AQUÍ

Non sei como fixeron, pero engancháronme para a secta... xuro que me resistín... pero as cores son tan lindas...

Unha viaxe en amizade


Se non podes ver a presentación, proba AQUÍ
Foron días para a amizade, para extender a mirada sobre riscos e paisaxes alleos, sobre mares de néboa e rochas silenciosas... Foron días de camiñar por rúas descoñecidas e de escoitar acentos doces e palabras novas... Días sensuais porque todos os sentidos estiveron alerta e tiveron traballo. Días para o acougo.
Ao voltar, os ecos todos foron agromando nas conversas e nos silencios, proba do pouso que deixaron...

15/8/11

Falando de perdón dos pecados e outras lerias

Moito se fala estes días de confesións e de perdóns "urbi et orbe" semprequesexasboeveñasavermeeformarpartedoespectáculoquemontamosamaiorgroriadopp. Seica deseñaron uns confesionarios modelnos de moito pistón, pero mira... onde estea un confesionario coma os de sempre, e canto máis sinxeliño, mellor... Seica hai xente que gusto dos máis requintados, que deben dar máis morbo, non sei... a min gustoume este que vin na Igrexa de Portomarín, esa que andiveron a cambiar de sitio por mor do embalse... Había anos que non ía por alí... que siniestros son, e que inquietantes, eses espazos construídos de forma artificial, esas poboacións nacidas adrede... Fáltalles algo, ese pouso que vai deixando o vivir das xentes, non sei...

14/8/11

Espazos de feminidade



A poeta Ajo soltando "bicos" ao ar no monte Gaiás; o taller de Fara, aló na illa de Tirma, e esas mulleres fermosas nas súas risas e no seu facer que alí se reúnen; ou esa anciá que pasou unha mañá gris, hai pouco, por diante da miña fiestra... son formas distintas de estar como muller no mundo... ou non tan distintas. Son algunhas das imaxes destes días, nos que teño tempo de pararme e mirar...

1/8/11

Unha de Rebus

Edimburgo, escenario das novelas de Ian Rankin
"Reconocía que él se contentaba con poco: un piso, libros, música y un coche destartalado; sabía que había reducido su vida a pura apariencia y que había fracasado rotundamente en las cosas importantes: el amor, las amistades, la vida familiar. Se le reprochaba ser un exclavo del trabajo, cosa que no era cierto. Se contentaba con aquel trabajo porque simplemente le daba la oportunidad sin gran compromiso de tratar a diario con desconocidos, gente que no significaba nada para él y en cuyas vidas podía entrar y salir con suma facilidad. Vivía las vidas de otros o parte de ellas como quien experimenta algo pasajero que dista mucho de ser tan comprometido como la vida real.
Sammy le había hecho ver el fondo de la verdad de su fracaso no como padre, sino como ser humano; que su trabajo como policía le libraba de la alienación, pero no dejaba de ser un mero paliativo a la clase de vida que habría podido tener, la vida que llevaban los demás. Aquella entrega obsesiva en los casos que investigaba apenas se diferenciaba de la obsesión de quienes coleccionan billetes de tren, cromos o discos de rock." Ian Rankin. El jardín de las sombras